‘Blokjes kaas’
Op een kamerdeur in een van de lange gangen hangt een treffende spotprent met de tekst “ik heb de reorganisatie van 1970 nog meegemaakt”. De veelzeggende strijdkreet duidt op hoe zwaar het veranderende leven voor de twee kamergenoten moet zijn geweest. 1970, de tijd van de Europacup voor Feyenoord, Dolle Mina en het overlijden van Jimi Hendrix. De tijd dat een blokje kaas met een prikkertje als borrelhap werd geserveerd.
Hoewel ik hartelijk moet lachen om zo’n overdosis humor, is het ook een verdrietig signaal voor de betreffende organisatie die met twee benen in de veranderende wereld probeert te staan. Innovatie is key voor continuïteit. Maar het verdedigingsmechanisme van de status quo is veelal hardnekkig.
De ‘afweer’ werkt heel subtiel, bijvoorbeeld door het initiatief dood te knuffelen of de indringer als een oester naar buiten te werken. Dan, met een gemeenschappelijke vijand, kan de organisatie opeens wél samenwerken…. :). Weerstand is ingebakken. Er zijn veel veranderstrategieën om hiermee om te gaan. Maar het is niet eenvoudig. Het laat zien dat strategie executie een vak is, met veel inspiratie én transpiratie.
Toch is er ruimte voor optimisme. Al met al verandert er in organisaties best veel. Net als in het dagelijks leven. Technologie en mensen werken heel anders samen; zonder fax, kaartenbakken, voorraden en wachtrijen. Zonder groothandel, mid-office en helpdesks. En, binnen afzienbare tijd, wellicht ook zonder middelmanagers, planners etc. De klant doet steeds meer zelf, zeker na de lancering van de smartphone (overigens, nog maar 12 jaar geleden, kun je nagaan hoe snel het gaat!). Ook de manier van veranderen is veranderd. De ontwikkelsnelheid van organisaties verdubbelt elke tien jaar.
En laten we wel zijn, de meeste van die veranderingen zijn door organisaties goed opgepakt. Ook als het verlies en pijn kostte. Andere organisaties zijn eronderdoor gegaan; konden niet zelfstandig door of zijn failliet. Een spookbeeld dat tot actie dwingt.
Met dit spookbeeld als Zwaard van Damocles in de hand, mogen we dus tegelijkertijd ook ergens trots zijn op het verandervermogen dat menig organisatie aan de dag heeft gelegd. En legt. Is die trots niet de voedingsbron van de beste veranderstrategie voor de innovaties waar de organisatie nu voor staat? Kijk eens samen naar wat er afgelopen decennia allemaal is veranderd, en wat dat heeft opgeleverd. En dan naar voren…. Wat moeten we doen om dat te herhalen? Mét OR, werkvloer, middelmanagement en bestuur. De uitkomst is een motiverend recept voor succes. Het gezegde dat mensen niet willen veranderen is een gedachte-lijk.
Thuis hadden wij vroeger inderdaad blokjes kaas als borrelhap. Soms, jawel, mét een zilveruitje op het prikkertje. Tegenwoordig leuk ik de borrel op met sushi of zo. Wie durft er nog met alleen een portie bitterballen aan te komen? Onze smaak is ontwikkeld, gelijk opgaand met de mogelijkheden. Dat geldt ook voor veranderen.
Al met al, ik zit te wachten op de spotprent “ik wil de reorganisatie van 2029 mee vorm geven”. Op welke kamerdeur kom ik die binnenkort tegen?
