De meeste Boardrooms zijn momenteel leeg. Er ligt een dun laagje stof op de vergadertafel. Alle overleg en besluitvorming is immers digitaal. We zijn daarin veroordeeld tot ‘het platte vlak’. Op het scherm is slechts ruimte voor enkele van de vele zintuigelijke dimensies, die communicatie zo informatierijk maken. Je weet niet wat je niet weet. Ook ontbreken momenteel de informele ontmoetingen in de wandelgang, veelal een belangrijke informatiebron en beïnvloedingsmedium.

De wekelijkse stand-up en het ‘buitenom’ WhatsAppen maken veel goed, maar zeker niet alles. Besturen met de rem erop. Als een voetbalcoach die voor het aansturen van z’n topteam tijdelijk genoegen moet nemen met de PlayStation FIFA-Game.

Met bekende ‘spelers’ als direct reports gaat dat nog wel. Je kent je pappenheimers en een opgetrokken wenkbrauw in beeld zegt je dan nog wat. Bij nieuwe teams is het veel moeilijker de state of minds te ‘lezen’. Hoe genereer je vertrouwen digitaal?

Ook zien we dat de projecten die goed gaan, goed blijven gaan. Even los van de persoonlijke hygiëne en vermoeidheid van intensieve vergaderdagen, kun je stellen dat de productiviteit hoger is nu er meer meetings in een dag passen en elke sessie strakker verloopt. Het resultaat in zicht motiveert dan als vanzelf en smaakt naar meer.

Schijn bedriegt

Projecten met een hick up, daarentegen, takelen eerder en steviger af. Alleen, dát zien we niet. Je kunt in de digitale samenwerking niet ruiken waar het spek begint te stinken. De ‘stoplichtjes’ in de boardroom staan op groen, maar die schijn bedriegt. Normaal zou je als leider al aanvoelen dat er extra aandacht of aansturing nodig is. Maar in digitale meetings is wat niet goed voelt door de actoren goed te camoufleren.

De gevolgen ervan zijn er op de (te) lange termijn. Ik voorspel nog veel debacles al la jeugdzorg, toeslagenaffaire, cbr-ellende, zorgwachtlijsten,… die met betere samenwerking en eerdere signalering voorkomen hadden kunnen worden. Het excuus is natuurlijk allang geboren; ‘en toen was er Corona’. Welke resultaten we dit jaar ook halen, met het Corona-excuus komen non-performers er wel mee weg.

Geen excuus meer

Ik bespeur eensgezindheid in boards als het gaan om Covid maatregelen. Maar dat mag niet verhullen dat de hokjes en silo’s er in de dagelijkse waardecreatie nog steeds volop zijn. De klant, burger, patiënt, student en alle andersoortige afnemers van onze producten en diensten, wandelen door een keten, maar het geïntegreerde loket van die keten is er zelden. Onze hokjes in de boardroom houden nog steeds tegen wat nodig is voor integrale oplossingen. De boardroom als “border-room”.

Maar, dát excuus is niet meer! Een cross-border of cross-functionele meeting is digitaal snel opgezet. Afstanden tussen afdelingen, vestigingen en andere partijen in de keten zijn er eigenlijk niet meer. Digitale samenwerking kent geen muurtjes. Dus dankzij Corona kan straks niemand zich daar meer achter verschuilen. Dat excuus is afgestoft, net als straks weer de vergadertafel.